به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این تولید سلول های T یک پاسخ ایمنی سلولی محسوب می شود که می تواند منجر به ایمنی درمانی های جدید برای سرطان ها شود و عوارض جانبی کمتری نیز داشته باشد. اینترلوکین15 یک محرک قوی بلوغ و فعال سازی سلول های T و سلول های کشنده ذاتی است که سلول های توموری را شناسایی و مورد حمله قرار می دهند. اینترلوکین 15 انسانی، ابتدا در فاز یک مطالعات بالینی برای تست کارایی اش در مبارزه با شماری از سرطان ها از جمله ملانوما و سرطان کلیه مورد ارزیابی قرار گرفت اما با عوارض جانبی همراه بود و دوزهای بالای آن نیز بوسیله بیماران قابل تحمل نبود. اما در مطالعه ای جدید، محققین سین سیناتی نشان دادند که انتقال اینترلوکین 15 و گیرنده اش به درون سلول های سرطانی موجب می شود که میزان بیان اینترلوکین 15 در سطح سلول های T‌افزایش یابد و در عوض مانع از تکثیر بیشتر سلول های سرطانی می شود و عوارض جانبی خاصی نیز در مدل های جانوری نشان نداد.

در تلاش برای تقویت فعالیت ضد توموری و کاهش عوارض جانبی، محققین واکسنی را برای هدف قرار دادن سلول های بنیادی سرطانی مورد مطالعه قرار دادند که موجب می شود این سلول های عامل عود مجدد تومور و سرطان(در این جا سلول های سرطان ریه)، به صورت ژنتیکی اینترلوکین 15 و گیرنده اش(IL-15Ralpha) را بیان کنند. با استفاده از مدل های جانوری و رده های سلولی سرطان ریه، محققین سلول های بنیادی سرطان ریه مدیفه شده برای اینترلوکین 15 و IL-15Ralpha را به عنوان واکسن استفاده کردند و مشاهده کردند که این امر موجب شد، رشد تومورها به صورت دراماتیکی کاهش یابد.

سلول های بنیادی سرطان ریه جانوری که اینترلوکین 15 و IL-15Ralpha را بیان می کنند، تکثیر سلول های T را نیز تحریک می کنند که نشان می دهد توانایی تقویت پاسخ های ایمنی را دارند.

پایان مطلب/